Het was onmiskenbaar Liszts pianostuk “Les jeux d'eau à la Villa d'Este” dat Ravel inspireerde om in 1901 een van zijn beroemdste werken te componeren: “Jeux d'eau”. Het geluid is in sonatevorm aangelegd en wordt beheerst door talloze bewegingen van water en ondersteund door innovatieve, zeer virtuoze pianotexturen tegen een vrij migrerende en rijk gekleurde harmonische achtergrond.
Nicolas Southon doet nieuwe inzichten op door de belangrijkste bronnen opnieuw te evalueren. Daarnaast zijn er waardevolle verslagen over de uitvoeringspraktijk van musici die dicht bij Ravel staan, zoals Vlado Perlemuter, Jacques Février en Robert Casadesus. Er is speciale aandacht besteed aan het originele deelschrift in Ravels notatie. Deze nieuwe en informatieve editie wordt afgerond met een diepgaand voorwoord, een drietalige woordenlijst, evenals vingerzetting (naast die van Ravel zelf) en aantekeningen over de uitvoering door Ravel-specialist Alexandre Tharaud.
nl 
