Fantasia op het Rondo uit de Pianersonate in A majeur K. 331
Instrument: piano Aantal pagina's: 8
De laatste beweging van de Sonate in A majeur KV 331 van Wolfgang Amadeus Mozart, het Rondo Alla Turca, is een van de beroemdste pianostukken aller tijden. Ooit alleen bekend bij muziekkenners, later een universeel stuk voor alle pianoleerlingen, is de openingsmelodie nu zelfs alomtegenwoordig als een vervreemdende sinusachtige ringtone van een mobiele telefoon.
De bewerking van Fazil Say, oorspronkelijk gemaakt als een effectief toegiftstuk, volgt op deze populariteit. Nadat de eerste acht maten in originele vorm zijn gepresenteerd, kunnen typische elementen van jazz worden ontdekt die over de nog herkenbare klassieke basis zijn gelegd, zoals syncopatie van de bovenste noten en versiering door chromatische blue notes, ingebed in de soms razende ketens van zestienden. In de geest van het improvisatorische karakter van het werk, speelt Say zijn Alla Turca Jazz graag in verschillende combinaties, bijvoorbeeld begeleid door jazzzangers of met orkest.
Het kan vreemd lijken dat Fazil Say, die in Turkije is geboren en - wanneer hij niet op tournee is - nog steeds in dat land woont, Mozarts interpretatie van authentieke Turkse muziek niet dichter bij de eigen wortels brengt, vooral omdat veel van zijn composities zoals Black Earth of de Vioolsonate worden gekenmerkt door een subtiele vermenging van de Klassiek-Romantische traditie, Turkse volksmuziek en elementen van jazz. In een andere Mozart-bewerking, de balletmuziek Patara die in 2006 in Wenen in première ging, gecomponeerd op basis van het rococo-achtige thema uit de eerste beweging van dezelfde A-majeur sonate (die bijna net zo populair is als het Alla Turca-thema), gebruikte Say de verbinding die ontbrak in Alla Turca, zij het in de tegenovergestelde richting. In de balletmuziek symboliseert de piano de westerse cultuur en de Ney-fluit de oosterse cultuur, atmosferisch verbonden door sobere percussie-instrumentatie en sopraanvocalisatie.
nl 
