Erlkönig (1782), een van de mooiste ballades van Goethe, roept het elementaire rijk van de geesten op dat op de meest sinistere wijze over de wereld van de bossen uitstrekt. Goethe doet een maanachtige en aardse poëzie herleven die teruggaat tot de oertijd. Het vroege romantisme hield er immers van om onder de vorm van de volksballade het oude legendarische erfgoed uit de prehistorie nieuw leven in te blazen, waarin de ziel van de doden dwaalt en zweeft onder de levenden en voor hen een voortdurende bedreiging vormt. Een vader doorkruist ’s nachts een bos om zijn ernstig zieke zoon naar een dokter te brengen. De ballade geeft de dialoog weer tussen vader en zoon: de een hoort het dodelijke gefluister van de Elfenkoning, de ander biedt realistische verklaringen. Ontmoeting van mythe en auditieve hallucinatie, de ballade van Goethe neemt geen standpunt in en beperkt zich ertoe het angstaanjagende en onverbiddelijke karakter van een fantastische rit te suggereren. Schubert maakte er een onvergelijkbare lied van. De tijd die op Freud volgt, biedt nog veel verontrustendere interpretaties. Dit stuk sluit de cyclus van pianowerken af die ik aan Goethe en Schubert heb gewijd. Bestelling van het Archipel Festival in Genève, het Festival d’Automne in Parijs en het Musée d’Orsay voor François-Frédéric Guy, Erlkönig is opgedragen aan François-Frédéric Guy die de wereldpremière verzorgt. Hugues Dufourt
Auteur : DUFOURT Hugues Discipline/Instrument : piano
Drager : Partituur Stijl/Genre : hedendaags Uitgave datum : sep.-06
nl 
