De twaalf “London Symphonies” vormen het sublieme slotakkoord van Haydns symfonische werk. Ze zijn ontworpen voor de Londense impresario Johann Peter Salomon, en Haydn regisseerde zelf de creaties, toen hij in 1791/1792 en 1794/1795 enige tijd de Engelse metropool bezocht. De Symfonie in Es majeur nr. 103 werd in 1795 bedacht als de voorlaatste van de "London Symphonies". Het dankt zijn bijnaam aan het oorspronkelijke begin: het is de pauk die solo de langzame introductie opent met een rollend geluid. Deze inleidende maat, door Haydn “Intrada” genoemd en met een climax bekroond, gaat soms zelfs zo ver dat sommige van zijn uitvoerders worden geïnspireerd om even pauken te improviseren. De Study Edition gebruikt de muzikale tekst van de Complete Edition van Haydn's Works en garandeert zo de hoogste wetenschappelijke kwaliteit van publicatie. Een informatief voorwoord en een kort kritisch commentaar maken deze handige bladmuziek tot de ideale begeleider voor alle Haydn-fans, maar ook voor degenen die dat willen worden.
nl 
