Pas de deux voor sopraansaxofoon, altsaxofoon en piano is geïnspireerd op de dans met dezelfde naam die voorkomt in verschillende grote klassieke balletten. Dit stuk imiteert de vijfdelige structuur van de Pas de deux. Tijdens de entrée betreden de twee solisten om de beurt het podium om vervolgens samen te dansen tijdens het adagio. De twee variaties die volgen, geven de solisten de gelegenheid om even alleen te schitteren en tot slot dansen de dansers opnieuw samen tijdens de coda.