Degenen die vertrouwd zijn met Ligeti's vocale composities zullen verrast zijn door dit ogenschijnlijk eenvoudige en sobere muzikale miniatuurtje naar een gedicht van Hölderlin. Hoewel het werd gecomponeerd in dezelfde periode als de ?Nonsense Madrigals? met hun labyrintische ritmes en hun nieuwe diatonische harmonieën, grijpt het stuk terug naar de 19e eeuw tot aan Schubert in het gebruik van traditionele middelen om de opvallende sfeer en de zachte zomerse stemming van het gedicht over te brengen.