Onder redactie van / Edited by Federico en Giovanni Guglielmo
De publicatie bestaat uit: - Partituur - Tweede vioolpartij volgens de originele bronnen - Vioolpartij met vioolrevisie - Baspartij
De buitengewone herontdekking van de muziek van Antonio Vivaldi in de moderne tijd is sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw nauw verbonden met de verdienstelijke eerste uitgave (meer of minder compleet) door het Italiaanse Instituut Antonio Vivaldi, opgericht door Antonio Fanna. Vervolgens heeft het Venetiaanse instituut, naast het publiceren van bijna alle composities van de Prete Rosso, zijn oudste uitgaven gecorrigeerd en geactualiseerd in het licht van nieuwe musicologische inzichten en met bijzondere aandacht voor de eisen van de “historisch geïnformeerde” uitvoerders.
Giuseppe Tartini heeft niet van hetzelfde geluk mogen genieten. Na enkele zeer onnauwkeurige uitgaven (men zou eerder kunnen spreken van herinterpretaties, zoals die van de legendarische violist Fritz Kreisler en Riccardo Zandonai), die vooral verbonden waren met het voortbestaan in de negentiende eeuw van enkele stukken (in het bijzonder Il Trillo del Diavolo, Didone Abbandonata en de variaties L’Arte dell’Arco), zijn er in de twintigste eeuw slechts enkele echt betrouwbare uitgaven verschenen, met name die van de reeks onder redactie van Edoardo Farina en Claudio Scimone (Le opere di Giuseppe Tartini, Carisch), maar ook dankzij het geïsoleerde werk van violisten (Giovanni Guglielmo) en musicologen (Enrica Bojan en Agnese Pavanello). Tot op heden zijn we nog ver verwijderd van een moderne en complete uitgave van het werk van de Meester der Naties, hoewel dankzij het onvermoeibare werk van Sergio Durante en de oprichting van het “Comitato Tartini 2020” nieuwe impulsen en grote kansen zichtbaar worden.
Het gebrek aan betrouwbare uitgaven voor uitvoerders heeft zich vaak weerspiegeld in de uitvoeringen – of het nu ging om schoolopdrachten, internationale concoursen of recitals van de bekendste virtuozen – tot het punt dat het bijna onmogelijk was om Tartini’s werken te bevrijden van een hele reeks van 19e-eeuwse virtuositeiten en stijlkenmerken die diep geworteld waren in de perceptie van deze werken.
Deze uitgave is daarom niet zozeer bedoeld om een nieuwe kritische editie te bieden (er bestaan al enkele uitstekende) van deze vier Sonates, die zijn gekozen vanwege hun bekendheid, representativiteit en schoonheid, maar veeleer om uitvoerders, of het nu jonge studenten of gevestigde professionals zijn, een coherent en correct tekstmateriaal te garanderen. Om die reden hebben we naast een vioolpartij zonder interpretatieve aanduidingen ook een tweede vioolpartij opgenomen met vingerzettingen en dynamische aanwijzingen, die zowel traditionele uitvoerders als degenen die geïnteresseerd zijn in historische uitvoeringspraktijken ten goede kunnen komen.
nl 
