Dit werk, geschreven tussen 1922 en 1925, behoort tot de eerste periode van Borys Lyatoshynsky. Het is muziek vol poëzie en hoop, een voortdurende verheerlijking van een utopische schoonheid. De structuur blijft vrij klassiek, maar de harmonische ontwikkeling is radicaal anders, voornamelijk gebaseerd op permanente transposities.
De melodische lijnen, met een grote ritmische rijkdom en intonaties zonder grenzen in registers, creëren een symfonie van verstrengeling. De instrumentale schrijfwijze, zeer virtuoos, dient deze muziek perfect. Net als zijn Eerste Symfonie is dit werk van perfecte beheersing en volwassenheid.
nl 
