De oudste van vier kinderen, John D’Angelico werd geboren in Little Italy aan de Lower East Side van Manhattan in een hardwerkend, gelovig Italiaans gezin. Muziek zat in zijn bloed en op 9-jarige leeftijd werd hij een leerling bij zijn grootoom, Signor Ciani, een expert in het maken van violen en mandolines. De jonge D’Angelico’s leerperiode met deze instrumenten vormde de basis van de constructieprincipes die hij later in zijn wereldberoemde archtop-gitaren verwerkte.

De eerste werkplaats van D'Angelico was gevestigd aan 40 Kenmare Street in de Little Italy van New York City. 27 jaar later werd het bedrijf gedwongen te verhuizen vanwege stijgende huurkosten, dus pakte D'Angelico zijn spullen in en verhuisde recht tegenover de straat. Beide locaties waren vrij klein, maar perfect geschikt voor een bescheiden onderneming: D'Angelico-instrumenten werden strikt handgemaakt in beperkte hoeveelheden. In de late jaren 1930, toen de productie op zijn hoogtepunt was, was D'Angelico in staat om ongeveer 35 instrumenten per jaar te maken met de hulp van twee of drie arbeiders. De zeldzaamheid van een D'Angelico werd deel van de mystiek, maar het was simpelweg de manier waarop de meester-luthier liever werkte.

De jaren 1940 waren getekend en gedefinieerd door de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Muziek vervulde opnieuw de rol van een hard nodig emotioneel uitlaatklep, en gitaristen in de dienst en thuis waren afhankelijk van D'Angelico voor hun instrumenten. Zijn erkenning als de "beste bouwer van archtop-gitaren" bracht later aanbiedingen van grotere bedrijven, waaronder Gretsch. "John, sluit je winkel en kom voor mij werken", zei Gretsch. "Ik zet je hier in charge. Je hoeft je nooit meer zorgen te maken over geld!" Maar John wist al wat zijn antwoord zou zijn: "Groot geld? Grote titel? Waarvoor? Ik wil gitaren bouwen onder mijn eigen naam, voor mijn eigen klanten, zoals ik het doe! Voor mij is dat een goed leven!" Zoals altijd wist D'Angelico dat zijn loyaliteit lag bij het instrument en de artiest.

James D'Aquisto was een bekwame muzikant uit New York die jazzgitaar studeerde en basgitaar speelde. Als tiener werd hij meegenomen naar de werkplaats van D'Angelico en was meteen gefascineerd door het idee van instrumenten bouwen. In 1952, op 17-jarige leeftijd, kreeg hij een baan als leerling. D'Aquisto verdiende $35 per week met het schoonmaken van de ramen, het doen van kleine boodschappen en het vegen van de vloeren. D'Angelico had nooit kunnen voorzien dat deze jonge, licht vervelende tiener ooit zijn bedrijf zou redden en de toekomst van archtop-gitaren en de D'Angelico-legende voor de komende generaties veilig zou stellen.

Gedurende de vroege jaren 1960 begon de gezondheid van John D’Angelico achteruit te gaan. Als enige andere werker in de werkplaats, nam D'Aquisto geleidelijk meer van de instrumentproductie over. Toen, in de bitter koude winter van 1964, vond D'Aquisto D'Angelico dood door hartfalen. Hij was slechts 59 jaar oud. D'Aquisto was op dat moment 29 jaar oud en erfde "de werkbank". Hij kocht later de werkplaats van de familie D'Angelico, maar ging daarna verder met het bouwen van gitaren onder zijn eigen naam. Vandaag de dag worden D'Angelico en D'Aquisto algemeen beschouwd als de twee grootste archtop-gitarenmakers van de 20e eeuw.

De hernieuwde artistieke vraag naar archtop-geluid en een grote tentoonstelling in 2011 met John D'Angelico in het Metropolitan Museum of Art in New York ("Guitar Heroes: Legendary Craftsmen from Italy to New York") zorgden voor een enorme nieuwe belangstelling voor het D'Angelico-merk. Het moment was perfect: het D'Angelico-merk was recentelijk gekocht; een nieuw D'Angelico-managementteam werd zorgvuldig gerekruteerd; en een ondersteuningssysteem van nieuwe, state-of-the-art productiefaciliteiten, magazijnen en distributie-infrastructuur werd opgebouwd. De gehele inspanning was lasergericht op de revitalisering en succesvolle herlancering van het D'Angelico-merk. Gedurende de eerste maanden van de operatie werkte het D'Angelico-team onder de radar, het creëren en perfectioneren van een reeks authentieke heruitgaven die de magische D'Angelico-geluid voor een betaalbare prijs leveren. De nieuwe modellen werden enthousiast omarmd door een groot aantal serieuze muzikanten en professionals. D'Angelico bevond zich al snel tussen de meest succesvolle "nieuwe" merken in de industrie.

De familie stopt niet met groeien. Vanaf januari 2015 biedt D’Angelico een geheel nieuwe lijn van acht verbluffende akoestische gitaren, variërend van dreadnought tot archtop, en bevat zelfs een akoestische basgitaar. Drie uitstekende nieuwe elektrische gitaren zijn ook toegevoegd aan de familie, met inbegrip van de prachtige Amerikaanse NY-DC en de EX-SD Bass, onze eerste solidbody-basgitaar. Nu wereldwijd beschikbaar in muziekwinkels, groeit D’Angelico exponentieel. Gedurende meer dan 80 jaar zijn we van een kleine werkplaats in Little Italy verhuisd naar een uitgestalde showroom in het centrum van Manhattan, maar onze belofte blijft hetzelfde: het produceren van uitzonderlijke gitaren die de erfenis van John D’Angelico in stand houden. Dank je wel dat je ons helpt de traditie van een van de fijnste gitaarmerken ter wereld in stand te houden.