Gabriel Fauré Cellosonate nr. 2 in g mineur Op. 117
Fabian Kolb (redacteur)
Markus Bellheim (vingeren)
David Geringas (cello vingerzetting)
Urtext editie, paperback binding
akkoordgedeelte met of zonder vingerzettingsaanduidingen
In tegenstelling tot de eerste Cellosonate die vier jaar eerder werd gecomponeerd (HN 1357), oogstte deze tweede Sonate, die aanzienlijk aantrekkelijker en prettiger was om te spelen, vanaf het begin veel succes bij publiek en critici. Zijn vriend en reisgenoot Vincent d'Indy schreef de dag na de première in mei 1922 aan Fauré: ?Ik wil je vertellen hoezeer ik nog in de ban ben van je prachtige Sonate. Ik vond daarin: De Muziek die we nu lijken te vergeten?. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze sonate snel opdook in het concertrepertoire, waar ze nu stevig op haar plaats staat. Voor de vingerzettingen konden we rekenen op het duo David Geringas en Markus Bellheim.
Bluetooth-gegevensadapter voor compatibele Zoom-apparaten
nl 
Gecertificeerd
