Dit fenomeen heb ik geprobeerd te vertalen in Streets, waarvan de meest levendige en virtuoze passages eigenlijk die zijn waarin het luisteren het minst evolueert. In een zeer beperkt harmonisch universum (het hele stuk is gebaseerd op één akkoord) wisselt het discours dus af tussen hectische momenten en periodes waarin rust niet synoniem is met stilstand. Geïnspireerd door wat men "granulaire synthese" noemt in de wereld van de elektro-akoestische studio, heb ik ook geprobeerd progressieve transformaties van identificeerbare elementen in accumulatieve texturen te creëren. Streets is een ware compositorische uitdaging voor mij, aangezien ik mezelf elke juxtapositie heb verboden terwijl ik probeerde de energie van mijn schrijfwijze te behouden in een meer directionele vormopvatting dan gebruikelijk. Maar de uitdaging betreft ook andere aspecten: ik beperkte me tot een korte vorm (ongeveer vijftien minuten), terwijl ik gewend was aan langere duur in de periode waarin ik het werk schreef (mijn opera, gecomponeerd vlak voor dit stuk, duurt 2,5 uur), ik wijdde me aan een ensemble van kleine bezetting (terwijl ik sinds 2001 alleen kamermuziek of groot orkest had benaderd), en meer anekdotisch wilde ik in de vorm de voorwaarden scheppen voor een energiek einde, iets wat ik al jaren niet had gedaan. Streets markeert dus een radicale herziening van mijn taal.
Dit werk is opgedragen aan Pierre Boulez, en aan Constance.
Bruno Mantovani
Opname:
1 CD Kairos,
Le Sette Chiese - Streets - Eclair de Lune
Ircam, ensemble intercontemporain, Susanna Mälkki (directie)Auteur: MANTOVANI Bruno Discipline/Instrument: ensembleDrager: Partituur Stijl/Genre: hedendaags Uitgave datum: sept.-06