Het oorspronkelijke doel was om twee chaconnes te construeren, of liever gezegd een dubbele chaconne, de ene als variatie op een discursief materiaal dat uiterst directief is, de andere als een circulaire evolutie van duidelijk gedefinieerde figuren, die bepaalde specifieke criteria met elkaar kunnen uitwisselen. Men zou eigenlijk kunnen spreken van een "gebaar-modulatie", in dezelfde zin als de beroemde ringmodulatie. Ik heb hier geprobeerd om stilte een sterke functionele waarde te geven, die een illusie van perceptie en discours verzekert. Aan het begin van de chaconne volgt op een maat in drie tellen, alert en scherp, een stilte die meer dan twee keer zo lang duurt. 1) We horen de vorige maat nog resoneren tijdens de stilte. Deze laatste fungeert als geheugenopslag van het vorige fragment. Na een bepaalde tijd van stilte vervaagt het auditieve beeld en blijft alleen het opvallende element, het pizzicato, over: de door stilte veroorzaakte verstening werkt ook als filter. 2) De stilte bereidt ons door haar duur (door middel van bevraging) voor op het vervolg van het discours: het evenwicht tussen de verschillende elementen van maat 1 en 3 zal dankzij deze stilte veel scherper zijn: zij heeft dus een discriminerende rol ten opzichte van de figuurlijke elementen die in het spel zijn. a) Ofwel wordt het pizzicato van maat 1, dat in maat 3 wordt herhaald, geïntegreerd in het discours en wordt het daardoor een "bevestigde sequentie": pizzicato stilte pizzicato b) ofwel wordt het pizzicato niet herhaald en krijgt het een bijzondere, onderscheidende signaalwaarde. Het is deze optie b die als uitgangspunt, als principe van het werk zal dienen. Het eerste deel (tempo I) van de chaconne - dat als model geldt - gebruikt slechts één stilte, wat het zijn emblematische waarde geeft. Vijf bijzondere elementen worden gepresenteerd binnen een structuur van fluctuerende, vluchtige hoogtes, die de perceptie van opmerkelijke gebeurtenissen weinig polariseren. Dankzij de stiltes zullen deze hoofdelementen evolueren en zich hercomponeren: elke stilte veroorzaakt een verandering van element. We hebben dus inderdaad te maken met een dubbele chaconne, aangezien deze gebaar-strategie van stilte wordt uitgevoerd op basis van een ritmisch/melodisch materiaal van een "fundamentele" chaconne, zou ik zeggen, die haar eigen structurele autonomie bezit, vandaar de "illusie" die ik hierboven noemde. (Brice Pauset) Auteur: PAUSET Brice Discipline/Instrument: altviool Drager: Partituur Stijl/Genre: hedendaags Uitgave datum: jan-91
nl 
